Tükenmeyen satırlarım var o şehre. Ne desem
anlatamadığım... Bütün sayfaların satırları "Merhaba İstanbul" diye
başlıyor.
Özlem anlatıyor, aşk anlatıyor. Lakin ne desem, tükenmiyor.
Her
kalemin ucu, her harfin mürekkebi o şehri yazıyor.
Ben bazen susuyorum,
içimdeki sese mani olamıyorum. Ben sussam, o yazıyor İstanbul'u, o yazıyor
Galata'yı. Ağlıyor, özlüyor en çok.
Çoğu zaman çaresiz kalıyor, nefes almak
istiyor. İzin verdiğimde uzaklaşıyor bu şehirden, gidiyor hayaline.
Beni de sürüklüyor
peşinden, tutuyor elimden.
Kafamı kaldırdığımda Galata'ya bakıyor oluyorum.
Gözümün önünde canlanan tüm resimler o şehre ait.
Tıpkı cümlelerim gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder