Beklemek

Her şeyden herkesten uzakta, tek başıma yaşamak istiyorum. Evden hiç çıkmamak. Susmak, avaz avaz susmak... Günler, haftalar geçmişti sana tek kelime yazmadım. Sana yazmadığım her an kalemim de sustu. Adeta senin için yazıyordum ben bugüne dek, sana yazmıyorsam kağıtların da bi anlamı yoktu. Kendimi sana  karşı bu kadar sessiz bırakmamıştım ben hiç. Hiç bu kadar şaşırtmamıştım seni de kendimi de. Hiç böyle buruk buruk ağlamamıştım.  Beklemek güzel, beklenen sensen eğer. Biliyorum yıllarımı alacak, bir sürü mutluluğu tepeceğim, her gün senin için ağlayacağım. Ama bekleyeceğim. Seni beklemek dünyanın en güzel şeyi çünkü. Ama en zor yanı varmışsın gibi davranmak, döneceğinden emin olmak. Seni öyle saf öyle temiz sevdim ki, ömrüme mal olsa bu bekleyiş bir gün bozmam sessizliğimi. Bir gün etmem şikayet. Sevmek umuttur zaten, bekleyiştir. Hüzündür biraz, gözyaşı. Olanla yetinmektir sevmek, fazlasını istemeden. Umut etmek sen yokken yaptığım en iyi şey. Ağlamak ve özlemek dışında. Ben derim ki fazla bekletme, yaşayacağımız onca şey varken zaman kaybetmenin anlamı yok. Birlikte çok mutlu olmak varken gözyaşı gereksiz. Gelmelisin, bekletmeden. Hem de en cesur halinle, bir daha gitmemek üzere...