Şükür...

ölümcül bir hastalık gibi kanımda dolaşıyordu adın. her an ölümün kokusunu soğukluğunu hissediyordum. her an kapımı çalacakmış azrail, alıverecekmiş canımı gibi bekliyordum. parça parça oluşum, bu denli kırılışım daha ne kadar tutardı beni ayakta? daha ne kadar rol yaptırırdı? işte bunu anlamak için zamana değil yokluğuna ihtiyacım vardı. teşekkür ettim her saniye gidişine ve sana. varlığına da yokluğuna da şükürler olsun yar. adına da sana da binlerce şükür. beni her gün biraz daha azaltsa da, şikayet edemeyeceğim tek şeydir...