Bir hayal...

Bir hayal kurmak istedim yüreğimin içinde sana ve bana. .bize… bize derken olmamışlığın çaresizliği yaralasa da ruhumun derinliklerini biz olamamanın ıstırabını yaşasam da biz dedim hep biz olmanın kutsallığına inanarak bir gün bizi biz yapacak o kehanet gerçekleşsin diye bekledim durdum. beklide çaresizliğin bekleyişiydi. Ama bekledim… hani uzaktan birinin gelmesini beklersin gelmeyeceğini bile bile onu beklemek bile insana umut verir yüreğindeki hayale bir tuğla daha koyarsın bitmesini umarak… hep amansız bir rüzgar vurdu geçti hayalimin duvarlarına adının sen olduğu acımasız fırtınalar esti yüreğimde. Her düşenin yerine yenilerini koydum bir gün silip süpüreceğini bilerek. Bilemedim ki altında kalıp ezileceğimi bir gün. Ezildim hayallerimin altında çaresizce… bir varmış bir yokmuş masalı kötü sonla bitmezdi aslında hep iyi bitirirdim küçücük yüreklere umut aşılamak adına gözlerindeki o pırıltıyı görmek adına… kendime mutlu son diyemedim sanırım kendimi kandırabilecek kadar küçük değildim. Keşke hayallerim renkli bilyeler kadar küçük olsaydı diye umdum geçmişimde kendimi bularak… bilyelerin pırıltısıyla aydınlansa yüreğim diye kapattım gözlerimi. Karşımda bilyelerim yerine keskin bir çift göz böldü geçmişimi. Artık ne geçmişteyim ne gelecekte. Ne olduğunu bilmediğim bir yerdeyim ne sendeyim ne kendimde… sanırım o boşluğun içindeyim…